امام رضا علیه السلام :
كان ابى اذا دخل شهر المحرم لا يرى ضاحكا و كانت الكابة تغلب عليه حتى
يمضى منه عشرة ايام، فاذا كان اليوم العاشر كان ذلك اليوم يوم مصيبته و
حزنه و بكائه...
امام رضا (ع) فرمود: هر گاه ماه محرم فرا مىرسيد، پدرم (موسى بن جعفر)
ديگر خندان ديده نمىشد و غم و افسردگى بر او غلبه مىيافت تا آن كه ده
روز از محرم مىگذشت، روز دهم محرم كه مىشد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و
گريه پدرم بود. (امالى صدوق، ص 111)